Analiza nośności fundamentu według EC 7-1 (EN 1997-1:2003)
Nośność fundamentu Rd na poziomym dnie wyznaczana jest zgodnie z metodą obliczeniową wyprowadzenia oczekiwanej nośności fundamentów bezpośrednich na podłożu skalnym przedstawioną do dodatku G (w celach informacyjnych) EC 7-1 (EN 1997-1:2003) "Projektowanie konstrukcji geotechnicznych - Część 1: Zasady ogólne". W przypadku niskiej wytrzymałości lub uszkodzonych skał z zamkniętymi nieciągłościami zawierającymi kredę o niskiej porowatości mniejszej niż 35%, wyprowadzenie oczekiwanej nośności wynika z klasyfikacji skał w grupy przedstawione w poniższej tabeli. Analiza wymaga wprowadzenia rozmieszczenia nieciągłości Sd, ciężaru jednostkowego skały γ, stosunku Poisson'a ν i nieosiowej wytrzymałości na ściskanie σc. Zakłada się, że konstrukcja jest w stanie przenosić osiadanie równe 0,5 % szerokości fundamentu. Oczekiwane wartości nośności dla innych osiadań można oszacować za pomocą bezpośrednich proporcji. Dla skał słabych spękanych z otwartymi lub wypełnionymi nieciągłościami, zaleca się zastosowanie niższych wartości niż oczekiwane.
Grupy skał
Grupa | Typ skały |
1 | Czyste wapienie i dolomity Piaskowce węglanowe o niskiej porowatości |
2 | Magmowe Wapienie oolitowe i marglowe Dobrze skonsolidowane piaskowce Twarde iłowce wapniste Skały metamorficzne, w tym łupki i łupki krystaliczne (płaska łupliwość / foliacja) |
3 | Wapienie silnie margliste Słabo skonsolidowane piaskowce Łupki (stroma łupliwość / foliacja)) |
4 | Słabo skonsolidowane iłowce i łupki |
Literatura:
Eurocode 7: Geotechnical design - Part 1: General rules.