Analiza ścian wspornikowych
Ścianka pracująca wspornikowo jest analizowana za pomocą standardowego podejścia, które uwzględnia efekt parć gruntu (czynne parcie gruntu oddziałuje za konstrukcją, natomiast bierne parcie gruntu z przodu konstrukcji).
Na podstawie teorii stanów granicznych, program wyszukuje w sposób iteracyjny punkt na ścianie, który spełnia równanie momentu równowagi w postaci:
Po wyznaczeniu tego punktu, program następnie określa zagłębienie podstawy ściany, dla którego spełniona jest równowaga sił ścinających (obliczenie głębokości utwierdzenia ściany). W ten sposób znajduje się calkowitą długość analizowanej konstrukcji.
Podczas stosowania podejścia opartego na współczynniku bezpieczeństwa, program wyszukuje w sposób iteracyjny punkt w celu uzyskania:
Oczywistym jest, że rozkład sił wewnętrznych wynikających z tego podejścia jest daleki od rzeczywistego. W niektórych państwach jednak podejście to jest wymagane.
Obliczenie można przeprowadzić poprzez wybranie minimalnego parcia do wymiarowania lub poprzez redukcję parcia biernego. Rzeczywista wielkość biernego parcia gruntu zapewnia odkształcenia analizowanej konstrukcji, które zazwyczaj nie mogą wystąpić. Rzeczywiste parcie bierne może przyjąć dla ścian nieodkształconych wartość parcia spoczynkowego, jak również wszystkie wartości pośrednie do wartości parcia biernego dla całkowicie odkształconej ściany (obrót o około 10 mRad - tzn. deformacja 10 mm na 1 m wysokości konstrukcji). Dlatego, rozsądnie jest rozważyć zredukowane wartości biernego parcia gruntu, ustawiając wartość "Współczynnika redukcji parcia biernego" na wartość mniejszą lub równą jeden. Zaleca się następujące wartości:
- 0,67 - redukuje odkształcenia mniej więcej o połowę
- 0,50 - w przybliżeniu odpowiada odkształceniu konstrukcji obciążonej zwiększonym parciem czynnym gruntu
- 0,33 - w przybliżeniu odpowiada odkształceniu konstrukcji obciążonej parciem spoczynkowym, konstrukcja osiąga około 20 procent swoich pierwotnych odkształceń.