Analiza według EN 1997-2
Program określa nośności podstawy i pobocznicy pala. W wyniku otrzymuje się n wartości całkowitej nośności pala dla n wyników badań CPT:
gdzie: | Rc,i | - | nośność pala na podstawie i-tego badania CPT |
Rcd,i | - | nośność obliczeniowa pala na podstawie i-tego badania CPT | |
Rb,i | - | nośność podstawy pala na podstawie i-tego badania CPT | |
Rs,i | - | nośność pobocznicy pala na podstawie i-tego badania CPT | |
γb | - | współczynnik częściowy do nośności podstawy (definiowany w zakładce "Pale CPT") | |
γs | - | współczynnik częściowy do nośności pobocznicy (definiowany w zakładce "Pale CPT") |
Całkowita nośność pala wyznaczana jest następująco:
x
where: | Rc, min | - | minimalna nośność pala |
Rc, mean | - | średnia nośność pala na podstawie wszystkich badań CPT |
Współczynnik częściowy niepewności modelu γcal definiowany jest w ramce "Ustawienia" (wartość domyślna wynosi 1).
Wspóczynniki korelacyjne ξ3 i ξ4 mogą być albo przyjmowane są automatycznie na podstawie liczby badań CPT albo definiowane w zakładce "Ustawienia". W przypadku konstrukcji o wystarczającej sztywności i wytrzymałości współczynniki korelacyjne można redukować dzieląc przez 1,1 (wynik nie może być mniejszy od 1,0 po dokonaniu dzielenia).
Sprawdzenie pala przeprowadzane jest na podstawie następującego wzoru:
gdzie: | Fs,d | - | siła obliczeniowa |
Rc,d | - | nośność obliczeniowa pala |