Kołowa powierzchnia poślizgu
We wszystkich metodach wykorzystujących teorię stanów granicznych zakłada sie, że masyw gruntowy powyżej powierzchni poślizgu dzielony jest na bloki (płaszczyzny podziału pomiędzy blokami są zawsze pionowe). Siły oddziałujące na poszczególne bloki zostały pokazane na rysunku.
Schemat statyczny - metoda Bishop’a
Tutaj, Xi i Ei są siłami - ścinającą i normalną oddziałującymi pomiędzy poszczególnymi blokami, Ti oraz Ni są siłami - ścinającą i normalną oddziałującymi na poszczególnych segmentach powierzchni poślizgu. Wi są ciężarami poszczególnych bloków.
Poszczególne metody "paskowe" liczenia stateczności różnią się w swoich założeniach dotyczących spełniania równań równowagi sił i momentów w odniesieniu do środka O.
Program pozwala na zastosowanie jednej z następujących metod:
Woda gruntowa określona w zboczu (za pomocą jednej z pięciu opcji) wpływa dwojako na analizę. Najpierw przy obliczaniu ciężaru bloku gruntu, a następnie przy wyznaczaniu sił ścinających. Należy zwrócić uwagę, że efektywne parametry gruntu są stosowane w celu odniesienia do sił normalnych i ścinających.
Wprowadzenie do analizy sił kotew i wody ponad powierzchnią gruntu
Siły kotew rozważane są jako obciążenie zewnętrzne zbocza na jeden metr bieżący [kN/m] i wprowadzane do równania momentu równowagi. Siły te mogą przyczynić się do dodatkowej stateczności, jeżeli nie można ich uzyskać w inny sposób. Nie ma ograniczeń co do wielkości sił kotew, a zatem należy pracować z realistycznymi wartościami.
Wpływ wody ponad powierzchnią gruntu rozważany jest jako zbiór sił działających prostopadle na powierzchnię gruntu razem z ciśnieniem porowym wzdłuż powierzchni poślizgu, które jest wyprowadzane w zależności od głębokości powierzchni poślizgu mierzonej od zwierciadła wody gruntowej. Siły działające na powierzchnię gruntu uwzględniane są w równaniu momentu równowagi jako siły działające na ramionach mierzonych w kierunku środka powierzchni poślizgu.
Optymalizacja kołowej powierzchni poślizgu oznacza wyszukiwanie najbardziej krytycznej powierzchni (tj. najniższego współczynnika bezpieczeństwa SF).