Kotwy
Lokalizacja kotew określana jest za pomocą następujących parametrów: początek kotwy (lokalizacja głowicy), długość wolna l, długość buławy lk oraz nachylenie α. Siła w kotwie definiowana jest jako siła wstępnego sprężenia działająca w kotwie. Głowica kotwy zawsze położona jest na powierzchni terenu; siła w kotwie zawsze oddziałuje w kierunku gruntu. W obliczeniach równowagi danego bloku (wycinka) siła kotwienia dodawana jest do nieważkiego obciążenia zbocza.
Do uwzględnienia kotew dostępne są dwie opcje:
- Oblicz długość kotew - analiza zakłada nieskończone długości kotew (kotwy są zawsze dołączane do analizy) i oblicza wymagane długości części wolnej kotew (odległość pomiędzy głowicą kotwy a przecięciem kotwy z powierzchnią poślizgu). Następnie, buława kotwy umieszczana jest za powierzchnią poślizgu. Podejście to jest stosowane, w przypadku gdy chcemy, aby kotew była zawsze aktywna i aby zawsze przyczyniała się do zwiększenia stateczności zbocza (dodatkowo znana jest jej minimalna długość).
- Analiza z określonymi długościami kotew - analiza uwzględnia tylko te kotwy, których koniec buławy znajduje się za powierzchnią poślizgu. Jeśli powierzchnia poślizgu przecina długość wolną kotwy obliczenia są kontynuowane z uwzględnieniem całej wartości siły w kotwie. W przypadku gdy powierzchnia poślizgu przecina buławę kotwy, siła w kotwie jest redukowana liniowo, od wartości maksymalnej na początku buławy do zera na końcu buławy. Podejście takie jest stosowane w przypadku oceny aktualnego stanu zbocza z już istniejącymi kotwami, bowiem może się zdarzyć, że niektóre kotwy są zbyt krótkie, aby przeciąć krytyczną powierzchnię poślizgu, a zatem nie przyczyniają się do zwiększenia stateczności zbocza.