Pale stabilizujące
Pale stabilizujące są pionowymi elementami konstrukcyjnymi, które zwiększają stateczność zbocza. Jeśli pal stabilizujący przecina oszacowaną powierzchnię poślizgu, wówczas do obliczenia współczynnika bezpieczeństwa zostaje przyjęta siła bierna (utrzymująca) P, która odpowiada nośności pala Vu. Ten krok osiągany jest poprzez wyższą wartość współczynnika bezpieczeństwa SF.
Zakłada się, że pal jest zawsze pionowy. Siła bierna (utrzymująca) P, w punkcie przecięcia z powierzchnią poślizgu jest uwzględniona w kierunku poziomym lub w kierunku, który odpowiada nachyleniu powierzchni poślizgu w danym miejscu.
Prezentacja kierunku siły biernej (utrzymującej)
Wartość siły biernej (utrzymującej) P jest zawsze określana na 1 mb szerokości zbocza z uwzględnieniem rozstawu pali. Nośność pala Vu może być zdefiniowana zarówno jako wartość stała na długości pala lub rosnąca liniowo od podstawy pala w górę.
Stały i liniowy rozkład nośności pala Vu na długości
Liniowy wzrost nośności pala jest opisany przez gradient K, który jest stosunkiem długości pala, na którym została osiągnięta graniczna wartość nośności Vu wynikająca z długości pala poniżej powierzchni gruntuJeśli wartość gradientu K zbliża się do zera, to rozkład liniowy nośności Vu jest bliski rozkładowi stałemu.
Program wyznacza również siły czynne i bierne działające na pale stabilizujące powyżej powierzchni poślizgu i umożliwia wysłanie danych do programu Pal stabilizujący, w którym inne analizy mogą zostać przeprowadzone.