Parametry modelu Bartona - Bandisa
Współczynnik chropowatości ciosu JRC
Jeżeli wartości JRC nie można wyznaczyć poprzez bezpośrednie pomiary na powierzchni ciosu, istnieje wówczas możliwość uzyskania tej wartości z wykresu Barton’a (patrz rysunek) pokazującego zmianę współczynnika JRC jako funkcji długości profilu i głębokości chropowatości.
Diagram do wyznaczania JRC (za Barton’em)
Profile chropowatości ciosu skalnego pokazujące typowy zakres JRC zostały podane poniżej.
Profile chropowatości ciosu skalnego pokazujące typowy zakres JRC (Barton i Chubey 1977)
Wytrzymałość na ściskanie nieciągłości JCS
Metody pozwalające na wyznaczenie wytrzymałości na ściskanie nieciągłości (powierzchnia poślizgu) JCS są generalnie zalecane przez ISRM. Wartość JCS można uzyskać z wykresu Deere-Miller’a pokazującego jego zależność od wytrzymałości skały z pomiarów młotkowych Schmidt’a, patrz poniższy rysunek.
Podstawowy kąt tarcia wewnętrznego na powierzchni poślizgu φb
Podstawowa wartość kąta tarcia wewnętrznego na powierzchni jest w przybliżeniu równa wartości resztkowej φr. Niemniej jednak, wartość można zmierzyć w laboratoriach za pomocą urządzeń do pomiaru wytrzymałości na ścinanie (typowe pole próbki wynosi 50 x 50 mm). Typowe zakresy podstawowego kąta tarcia wewnętrznego dla zwietrzałych powierzchni skał wynoszą od 25° do 35°.