Płaski stan odkształcenia
Ten moduł obliczeniowy służy do analizy zagadnień liniowych (tuneli, nasypów, zapór, itp.), których wymiar podłużny jest o około rząd wielkości większy od wymiarów przekroju poprzecznego analizowanego modelu.
Płaski stan odkształcenia
W takim przypadku obliczenia mogą być przeprowadzone na 1 m bieżący konstrukcji, patrz Rysunek. Odpowiada to założeniu płaskiego stanu odkształcenia. Składowe wektora odkształcenia powstałe w płaszczyznach normalnych do osi podłużnej mogą być wówczas pominięte. Zakłada się więc, że masyw gruntowy jest obciążony składowymi wektorów naprężenia i odkształcenia odpowiednimi do płaszczyzny poprzecznej, normalnej do osi wzdłużnej oraz przez podłużne naprężenie normalne, które powstaje w wyniku efektu Poisson'a. Odpowiadające, niezerowe składowe wektorów naprężenia i odkształcenia są następujące:
Uwzględnianie elementów belkowych w analizie odpowiada rozwiązaniu pasma płyty o szerokości przekroju równej 1 m. Składowe niezerowe generalizowanych przemieszczeń węzłów można odczytać z następującego Rysunku, dla dwu-węzłowego elementu belkowego kompatybilnego z trój-węzłowym trójkątnym elementem płaskim oraz trój-węzłowego elementu belkowego kompatybilnego z sześcio-węzłowym trójkątnym elementem płaskim.
Dwu-węzłowy i trój-węzłowy element belkowy
Odpowiednie składowe sił wewnętrznych (patrz Rysunek) w odniesieniu do 1 m szerokości przekroju wyznacza się następująco:
