Podejście klasyczne
Wytrzymałość na unoszenie Rt wynika z sumy następujących czynników: ciężar własny nadkładu gruntu i fundamentu + tarcie na ścianach fundamentu + fikcyjny (zastępczy) blok gruntu nad fundamentem.
Parametry gruntu określane są zgodnie z wyborem rodzaju nadkładu gruntu w ramce "Fundament". Jeśli wybrany rodzaj nadkładu to "definiuj kształt i grunt zasypu" lub "z profilu geologicznego" wówczas kąt tarcia wewnętrznego φ i spójność c są przyjmowane z przyporządkowanych gruntów. W przypadku wyboru opcji "definiuj ciężar objętościowy" ramka "Nośność" w oknie dialogowym "Analiza fundamentu rozciąganego" umożliwia zdefiniowanie kąta tarcia wewnętrznego φ oraz spójności c nadkładu gruntu nad fundamentem.
Okno dialogowe "Analiza fundamentu rozciąganego" - podejście klasyczne
Sprawdzenie nośności pionowej fundamentu rozciąganego (wytrzymałości na unoszenie) wykonywane jest z wykorzystaniem wzoru:
gdzie: | σx | - | parcie spoczynkowe gruntu wynikające z nadkładu gruntu |
φd | - | obliczeniowy kąt tarcia wewnętrznego nadkładu gruntu | |
cd | - | obliczeniowa spójność nadkładu gruntu | |
d | - | zagłębienie podstawy fundamentu | |
p | - | obwód fundamentu | |
Gp | - | ciężar własny fundamentu |
Sprawdzenie fundamentu rozciąganego - podejście klasyczne