Stateczność wewnętrzna gabionu
Wewnętrzna stateczność konstrukcji z gabionów analizowana jest za pomocą:
Analiza łączeń pomiędzy poszczególnymi blokami jest przeprowadzana w oknie dialogowym „Wymiarowanie”. Konstrukcja ponad blokiem jest obciążana parciem czynnym, a odpowiednie siły wyznaczane są w ten sam sposób, co analiza całej ściany. W analizie stosuje się luźne wypełnienie - nie ręcznie nakładane wypełnienie skalne - ale jego efekt można symulować za pomocą bardzo wysokiego kąta tarcia wewnętrznego. Istnieje możliwość założenia, że po upływie pewnego czasu na skutek działania wypełnienia kruszywem naprężenie w siatkach spada. Poszczególne przekroje ściany gabionu sprawdzane są ze względu na maksymalne naprężenie normalne i ścinające. Za pomocą tych zmiennych istnieje możliwość zmodyfikowania zbocza lica konstrukcji poprzez utworzenie tarasów lub zwiększenie zbocza lica ściany α.
Założenie obciążenia przyłożonego do podstawy bloku przedstawiono schematycznie na następującym rysunku:
Obciążenie u podstawy bloku
Normalne naprężenie w środku podstawy bloku wyznaczane jest z:
gdzie: | N | - | normalna wypadkowa obciążenia działającego na podstawę bloku |
B | - | szerokość górnego bloku | |
e | - | mimośrodowość | |
M | - | moment działający na podstawę bloku | |
h | - | wysokość podstawy bloku | |
γ | - | ciężar jednostkowy materiału podstawy bloku | |
α | - | nachylenie gabionów |
Parcie działające na ścianę dolnego bloku wyznaczane jest jako zwiększone parcie czynne:
gdzie: | φd | - | kąt obliczeniowy wewnętrznego tarcia materiału dolnego bloku |
cd | - | spójność obliczeniowa materiału dolnego bloku | |
γ | - | ciężar jednostkowy materiału dolnego bloku | |
h | - | wysokość dolnego bloku | |
B | - | szerokość górnego bloku | |
α | - | nachylenie gabionu | |
T | - | średnia wartość parcia działającego na lico dolnego bloku | |
σ | - | maksymalne normalne naprężenie działające na dolny blok | |
Kr | - | współczynnik spoczynkowego parcia gruntu | |
Ka | - | współczynnik czynnego parcia gruntu |
Szerokości siatek dolnego bloku na jeden metr bieżący ściany gabionu wynosi:
gdzie: | Dupp | - | szerokość górnej siatki pomiędzy blokami obciążonymi siłami rozciągającymi |
Dtotal | - | ogólna szerokość siatek obciążonych siłami ściskającymi T | |
v | - | odstępy pomiędzy pionowymi siatkami | |
h | - | wysokość dolnego bloku |
Program pozwala na analizę gabionów z prostą i podwójną siatką umieszczoną pomiędzy blokami. Dla podwójnych siatek, wprowadzone naprężenie rozciągające siatki (okno dialogowe „Edycja materiału”) powinno być dwukrotnie większe od wartości przyjętej dla prostych siatek.
Geometria gabionów