Strata objętości
Metoda straty objętości jest pół-empiryczną metodą opartą częściowo na gruncie teoretycznym. Pomimo, że pośrednio, metoda ta wprowadza do analizy podstawowe parametry wyrobiska (w tym parametry mechaniczne ośrodka, obudowa wyrobiska, itp.) za pomocą 2 wyczerpujących parametrów (współczynnik k do wyznaczania punktu przegięcia oraz procentu straty objętości VL). Parametry te jednoznacznie definiują kształt niecki osiadania i są wyznaczane empirycznie na podstawie wieloletnich doświadczeń.
Osiadanie wyrażone w objętości
Maksymalne osiadanie Smax, oraz położenie punktu przegięcia Linf są przedstawione następującymi wyrażeniami:
gdzie: | A | - | obszar wyrobiska |
Z | - | głębokość środkowego punktu wyrobiska | |
k | - | współczynnik obliczania punktu przegięcia (stała materiału) | |
VL | - | procent straty objętości |
Deformacja stropu ua wynika z:
gdzie: | r | - | promień wyrobiska |
VL | - | procent straty objętości |
Literatura:
"http://www.groundloss.com/"