Wpływ tarcia pomiędzy gruntem a konstrukcją
Wielkość czynnego lub biernego parcia gruntu zależne jest nie tylko od wybranej teorii rozwiązania, ale również od tarcia pomiędzy gruntem a ścianą oraz przylegania gruntu do lica konstrukcji wyrażane kątem δ. Jeżeli δ = 0, wówczas parcie σ działa w kierunku normalnym do ściany, a wypadkowa parcia gruntu P jest również w kierunku normalnym do ściany - patrz rysunek:
Rozkład parcia gruntu wzdłuż konstrukcji dla δ = 0
Jeżeli tarcie pomiędzy gruntem a ścianą jest uwzględniane w analizie parć gruntu, wówczas parcie gruntu σ i jego wypadkowa P nachylone są od ściany pod kątem δ. Kierunek kątów tarcia δ od normalnego do ściany musi być wprowadzony zgodnie ze wspólnym ruchem konstrukcji i gruntu. Przy rosnącej wartości δ zmniejsza się wartość parcia gruntu, tzn., wypadkowa siły czynnego parcia gruntu odchyla się w normalnym kierunku - patrz rysunek:
Rozkład parcia gruntu wzdłuż konstrukcji dla δ ≠ 0
Wielkość δ można zazwyczaj wyznaczyć w zakresie δ ≤ 1/3φ do δ = 2/3φ. Wartość kierunku kąta tarcia δ pomiędzy gruntem a konstrukcją jest zapisywana w tabeli wartości δ dla różnych warstw oraz w tabeli zalecanych wartości dla |δ| / φ. Wartość δ ≤ 1/3φmoże być użyta przy założenia gładkiego wykończenia konstrukcji ścianki (folia i powłoka przed wodą gruntową). Dla powierzchni niewykończonych nie zaleca się przekraczać wartości δ = 2/3φ. Przy wyborze wartości δ należy również odzwierciedlić pozostałe warunki, szczególnie równanie siły równowagi w kierunku pionowym. Należy zadecydować, czy konstrukcja może przenosić obciążenia pionowe na skutek tarcia na własnej ścianie bez nadmiernego odkształcenia pionowego. W przeciwnym razie, należy zredukować wartość δ, bowiem wystąpić może tylko częściowa mobilizacja tarcia na ścianie. W przypadku niepewności zawsze bezpieczniej jest przyjąć mniejszą wartość δ.